Mała Biblia walki kulturowej

Zdjęcie: shutterstock

Bycie konserwatywnym nie oznacza zachowania starych rzeczy dla samego ich zachowania, lecz ratowanie wartościowych rzeczy przed zapomnieniem. To nie jest wycofanie, lecz postawa. Kto dzisiaj myśli konserwatywnie, nie stoi na uboczu – lecz trzyma centrum, podczas gdy inni próbują je pociągnąć w różnych kierunkach.

Konserwatywny plan walki o człowieczeństwo

Od MEINRADA MÜLLERA | Nie potrzebujemy ostatniego oburzenia na marsz przez instytucje, lecz pierwszego jasnego marszu z powrotem do centrum społeczeństwa. Ta mała Biblia jest próbą, by to osiągnąć: nie narzekać, lecz pokazać, jak naprawdę można wygrać walkę kulturową. Nie z zakazami czy przemocą, lecz z mocnymi ideałami i wolnym sercem.

Ponownie przejąć język

Słowa porządkują świat. Kto traci język, traci kompas. Nie mówimy „ludzi z macicą”, lecz kobiety. Nie mówimy „queerowa widoczność w klasie”, lecz dzieciństwo. Nasz język jest jasny, ciepły, konkretny. Nie ma na celu wykluczania, lecz tworzenie porządku.

Bo: Kto mówi, co jest, daje orientację.

Rodzina to nie styl życia – to sens życia.

Ojciec, matka, dzieci. Lub wsparcie dziadków, więź rodzeństwa, odpowiedzialność za siebie nawzajem. Rodzina to nie forma, lecz zobowiązanie. Kto żyje rodziną, wie: tutaj uczy się miłości, kłótni i wybaczania. Żaden państwo na świecie nie może tego zastąpić.

Bo: Bez rodziny rozpada się zaufanie. A bez zaufania społeczeństwo się rozpada.

Wychowanie to nie eksperyment.

Dzieci mają prawo do dzieciństwa. Kto je seksualizuje, polityzuje lub ideologizuje, działa wbrew naturze. Konserwatywne wychowanie oznacza: dawać wsparcie, zamiast zostawiać wszystko otwarte. Pokazywać granice, zamiast wszystko relatywizować. Nauczyciele nie są zmieniaczy świata, lecz towarzyszący na drodze.

Bo: Z wolnej młodzieży nie stanie się wolny człowiek, gdy zostawi się ją samą sobie.

Praca to godność, nie obciążenie.

Lewica chce odciążenia. My chcemy zachęty. Kto pracuje, dźwiga. Kto dźwiga, rośnie. Konserwatywne myślenie docenia zawód jako powołanie, a nie jako przymus. Nie „równowaga między pracą a życiem” stoi w centrum, lecz pytanie: „Na co warto harować?”.

Bo: Bez dumy z własnych działań życie staje się puste.

Ojczyzna to nie miejsce, lecz poczucie przynależności.

Konserwatyści nie bronią skrawka ziemi, lecz to, co łączy ludzi: język, historię, święta, pieśni. Ojczyzna to przeciwieństwo osamotnienia. A kto czuje się gdzieś u siebie, nie potrzebuje wrogów, aby się sam poznać.

Bo: Kto czuje się bezpiecznie, nie musi stawać przeciwko innym.

Państwo ma służyć, a nie wychowywać.

Państwo nie jest terapeutą. Ma chronić granice, wymierzać sprawiedliwość, bronić wolności. Nie ma regulować emocji. Nie chcemy paternalistycznej opieki, lecz wolności kształtowania swojego życia zgodnie z naszym sumieniem.

Bo: Tylko ten, kto jest wolny, może ponosić odpowiedzialność.

Wiara to sprawa prywatna – a zarazem sprawa wspólnoty.

Religia nie może być wykorzystywana, ani z lewej, ani z prawej strony. Ale nie może też zniknąć. Wiara buduje kręgosłup, moralność, pokorę. Jest cichym fundamentem, na którym spoczywa życie. Bez niej polityka staje się technokracją.

Bo: Kto nie stawia niczego wyżej niż siebie samego, prędzej czy później stanie się tyranem.

***

W języku niemieckim ukazała się nowa książka.

Nowa publikacja:

Maria Pilar rozlicza się z „zieloną zarazą”

Do zamówienia bezpośrednio ze strony:

https://www.buchdienst-hohenrain.de/

https://www.buchdienst-hohenrain.de/product_info.php?products_id=1887

NASZA MITTELEUROPA jest publikowana bez irytujących i zautomatyzowanych reklam wewnątrz artykułów, które czasami utrudniają czytanie. Jeśli to doceniasz, będziemy wdzięczni za wsparcie naszego projektu. Szczegóły dotyczące darowizn (PayPal lub przelew bankowy) tutaj (Details zu Spenden (PayPal oder Banküberweisung) hier.).

***