Ostatnio UE rozważa wprowadzenie racjonowania wody. Argument, że woda jest prawem człowieka, jest podważany przez istniejące opłaty związane z zużyciem wody, a także zmianami klimatycznymi.
Rozważane są racjonowania
Komisja Europejska rozważa obecnie racjonowanie wody we wszystkich państwach członkowskich, jak donosi msn.com. Po koronawirusie, wojnie i klimacie wydaje się, że UE znalazła nową „dźwignię” w odniesieniu do tej ostatniej kwestii.
Można by w związku z tym pomyśleć, że w pewnych okolicznościach mogą nas czekać „wojny o wodę w stylu Mad Maxa”. Komisja Europejska, w obliczu nieustannie powtarzanych konsekwencji zmian klimatycznych, najwyraźniej naciska na realizację planu lepszego „rejestrowania” zużycia wody w UE.
Jeszcze tego lata ma zostać przedstawiona strategia wodna UE, która zawierać będzie odpowiednie „zalecenia” dla państw członkowskich. W rzeczywistości plany UE mają na celu racjonowanie tego cennego, niezbędnego do życia zasobu.
„Bezśnieżne” zimy i ubogie w deszczowe wiosny „umożliwiają” to
Brak deszczu wiosną i okresowe susze dostarczają UE argumentów. Wspiera to oczywiście polityczną narrację dotyczącą zmian klimatycznych, w tym jej implikacji dla indywidualnej autonomii i zbiorowej wolności. Na przykładzie „szeptaczki Habecka” i ekonomistki Mariany Mazzucato można również dobrze zrozumieć, w jaki sposób kryzys klimatyczny, kryzys koronawirusowy i zapowiadany kryzys wodny mają być w ten sam sposób powiązane zarówno z kompleksową narracją polityki bezpieczeństwa, jak i interesami organizacji wielostronnych i korporacji.
Według Komisji Europejskiej zmiany klimatyczne prowadzą do grożącego niedoboru wody w Europie, co zmusiłoby polityków do podjęcia pilnych działań. „Przemysł, rolnicy, ale także my, konsumenci, musimy wszyscy mieć świadomość, że woda jest dobrem ograniczonym” – podkreśliła niedawno komisarz UE ds. środowiska Jessika Roswall.
Komisja proponuje zatem dokładniejsze mierzenie zużycia wody w gospodarstwach domowych i uwidacznianie go, aby zachęcić ludzi do oszczędnego gospodarowania. „Dysponujemy danymi na temat zużycia wody, ale brakuje przede wszystkim świadomości tego problemu” – wyjaśniła komisarz UE ds. środowiska.
Jeśli UE chce doprowadzić do tej zmiany świadomości, to opublikowany w połowie kwietnia raport dotyczący „strategii odporności wodnej” pozwala przewidzieć planowaną drogę. W raporcie tym Komisja Ochrony Środowiska, Klimatu i Bezpieczeństwa Żywności UE opisuje działania, które – jakżeby inaczej – będą obejmowały „cyfrowe systemy monitorowania” oraz „zachęty do wprowadzania innowacyjnych rozwiązań w zakresie nawadniania”.
Ponadto rozważa się wprowadzenie „systemu zachęt regulacyjnych i finansowych do ponownego wykorzystania oczyszczonych ścieków w gałęziach gospodarki zużywających duże ilości wody”, a także „zachęt do współpracy międzybranżowej w zakresie gospodarki wodnej”.
Strategia „od czasu koronawirusa” zostanie utrzymana
Podobnie jak w przypadku ochrony klimatu, podjęte działania wydają się uzasadniać same siebie w obliczu „wywołanego, oczekiwanego zagrożenia” i nie dopuszczają żadnej alternatywy. Dlatego też ze strony UE takie ponadnarodowe działania są po prostu uważane za jedyne możliwe rozwiązanie.
Jednym z najbardziej znanych głosów ostrzegających przed zbliżającą się erą niedoboru wody jest pochodząca z Włoch amerykańska ekonomistka Mariana Mazzucato, która nie tylko „wyrobiła sobie markę” w Niemczech jako „ulubiona ekonomistka” byłego ministra gospodarki Roberta Habecka, ale także w ramach tryptyku „koronawirusowo-klimatycznej wojny” .
Na przykład we wrześniu 2020 r. artykuł Mazzucato zatytułowany „Unikanie blokady klimatycznej” ukazał się na portalu Project Syndicate, publiczno-prywatnym partnerstwie przedsiębiorstw medialnych i fundacji działających na całym świecie, w tym w szczególności Open Society Foundations inwestora George’a Sorosa. Wśród partnerów Project Syndicate znajdują się również Bank Światowy, Europejski i Azjatycki Bank Rozwoju, Światowa Organizacja Handlu, Organizacja Narodów Zjednoczonych oraz Allianz Versicherung.
„Radykalne zmiany” wymagane od państw
Na wspomnianym portalu Mazzucato pisała więc o grożącym „klimatycznym lockdownie”, w ramach którego rządy musiałyby ograniczyć korzystanie z prywatnych pojazdów silnikowych, zakazać spożywania czerwonego mięsa i wprowadzić ekstremalne środki oszczędzania energii, a producenci paliw kopalnych musieliby zaprzestać wierceń.
Ekonomistka w artystyczny sposób nakreśliła trudną sytuację w trzech obszarach polityki zdrowotnej, środowiskowej i gospodarczej jako objawy tego samego schorzenia. Wniosek z tego jest taki, że pozostało niewiele czasu na wprowadzenie „nieuniknionych radykalnych zmian” i tylko państwo może doprowadzić do tych zmian. Ponieważ jednak rynki same z siebie nie przeprowadzą zielonej rewolucji, polityka państwowa musi skierować je w tym kierunku.
Strategia bezpieczeństwa wodnego
Również w swojej strategii bezpieczeństwa wodnego Project Syndicate określa między innymi następujące zadania jako najpilniejsze z politycznego punktu widzenia:
– Wprowadzenie nowej zielonej rewolucji w przemyśle spożywczym w celu zmniejszenia zużycia wody przy jednoczesnym zwiększeniu plonów rolnych, aby zaspokoić zapotrzebowanie na żywność rosnącej populacji.
– Ochrona i odtworzenie naturalnych siedlisk, które mają kluczowe znaczenie dla ochrony zielonych zasobów wodnych.
– Wprowadzenie gospodarki wodnej opartej na obiegu zamkniętym we wszystkich sektorach.
– Zapewnienie odpowiedniego, czystego i bezpiecznego zaopatrzenia w wodę oraz odprowadzania ścieków dla każdej zagrożonej społeczności do 2030 r.
Oprócz tego pojawia się jednak również kolejne ostrzeżenie związane ze „strategią racjonowania wody”. „Musimy położyć kres zaniżaniu cen wody w całej gospodarce oraz szkodliwym dotacjom rolnym, które prowadzą do niezrównoważonego wykorzystania zasobów i degradacji gleby. Podobnie jak w przypadku emisji, musimy zatem gromadzić wysoce zintegrowane dane dotyczące śladu wodnego przedsiębiorstw i stworzyć ramy dla ujawniania informacji na temat zużycia wody. Musimy również opracować systemy oceny wody jako części kapitału naturalnego. Cena tego niezwykle ważnego zasobu mogłaby z czasem przynieść krajom znaczne korzyści”.
Woda jako „nowa ropa”
Mazzucato nie pozostawia co do tego żadnych wątpliwości, podobnie jak co do zgodności z interesami wielonarodowych korporacji, które spotykają się co roku na Światowym Forum Ekonomicznym, a także poza nim. W Genewie i Davos, gdzie pełni funkcję doradcy i od stycznia 2021 r. wraz z prezesem Fundacji Rockefellera, Rajivem Shahem, przewodniczy Global Future Council (GFC), Mazzucato już w 2022 r. sformułowała wymowne zdanie: „Woda jest czymś, co ludzie rozumieją. Zmiany klimatyczne są nieco abstrakcyjne”.
***
CENZURA: Od Maja w Niemczech wycofana z handlu !!!
W języku niemieckim ukazała się nowa książka.
Nowa publikacja:
Maria Pilar rozlicza się z „zieloną zarazą”
Do zamówienia bezpośrednio ze strony:
https://www.buchdienst-hohenrain.de/
https://www.buchdienst-hohenrain.de/product_info.php?products_id=1887
NASZA MITTELEUROPA jest publikowana bez irytujących i zautomatyzowanych reklam wewnątrz artykułów, które czasami utrudniają czytanie. Jeśli to doceniasz, będziemy wdzięczni za wsparcie naszego projektu. Szczegóły dotyczące darowizn (PayPal lub przelew bankowy) tutaj (Details zu Spenden (PayPal oder Banküberweisung) hier.).
***
***
